دلم را سپردم به بنگاه دنيا
و هي آگهي دادم اينجا و آنجا
و هر روز براي دلم
مشتري آمد و رفت
و هي اين و آن
سرسري آمد و رفت
ولي هيچ كس واقعاً اتاق دلم را تماشا نكرد
دلم قفل بود؛ كسي قفل قلب مرا وا نكرد
يكي گفت: چرا اين اتاق پر از دود و آه است؟
يكي گفت: چه ديوارهايش سياه است!
يكي گفت: چرا نور اينجا كم است؟
وآن ديگري گفت: و انگار هر آجرش
فقط از غم و غصه و ماتم است!
و رفتند و بعدش
دلم ماند بي مشتري
و من تازه آنوقت گفتم:
خدايا تو قلب مرا مي خري؟
و فرداي آن روز
خدا آمد و توي قلبم نشست
و در را به روي همه
پشت خود بست
و من روي آن در نوشتم:
ببخشيد؛ ديگر براي شما جا نداريم
از اين پس به جز او
كسي را نداريم.
التماست نمي کنم
هرگز گمان نکن که اين واژه را
در وادي آوازهاي من خواهي شنيد
تنها مي نويسم بيا
بيا و لحظه يي کنار فانوس نفس هاي من آرام بگير
نگاه کن
ساعت از سکوت ترانه هم گذشته است
اگرنگاه گمانم به راه آمدنت نبود
ساعتي پيش
اين انتظار شبانه را به خلوت ناب خواب هاي تو مي سپردم
حال هم
به چراغ همين کوچه ي کوتاه مان قسم
بارش قطره يي از ابر باراني نگاهم کافي ست
تا از تنگه ي تولد ترانه طلوع کني
اما
تو را به جان نفس هاي نرم کبوتران هره نشين
بيا و امشب را
بي واسطه ي که هاي گريه کنارم باش
مگر چه مي شود
يکبار بي پوشش پرده ي باران تماشايت کنم ؟
ها ؟
چه مي شود ؟
کفشهایمان را در سه سوت می پوشیم !
در سه سوت هوا را می بلعیم و نفس می کشیم !
سه سوته خوابمان می برد و خرخر می کنیم !
سه سوته می خندیم و غش می کنیم !
ما حتٌی . . .
راستی !
اشک مان هم دم قلب مان است ! حتٌی به سوت هم نمی رسد .
راستی !
زود هم مچاله می شویم ! له می شویم و پاره می شویم ! گاهی وقتها .
خط خطی می شویم !
برای این است :
فاصله ما ، فقط یک سوت است !
ما آدمهای کاغذی ، که زود مچاله می شویم ، له می شویم و پاره می شویم ، و گاهی وقتها .خط
خطی می شویم .
حتٌی . چقدر " زود " عاشق می شویم ؟!
ما از صبح با سوت هایمان گوش خیابان را کر می کنیم ! ما که فاصله مان یک سوت است ،
کاغذی های خط داریم !
اشک مان دم قلب مان است ،
سرریز می شویم !
آخر .
فاصله ما تا خدا ،
فقط یک " سوت " است !
ما کاغذیها ،
هرچند غم هایمان سه سوته نیست ولی.
زندگی مان توی یک سوت جا می شود
و .
سه سوته می میریم .
درباره این سایت